Treinreis naar Bangkok en daarna de River Kwai...

Treinreis naar Bangkok en daarna de River Kwai... of toch niet?

17:00, de stationschef (die bestaat hier nog) slaat 3 keer op de bel en de trein vertrekt. Op naar Bangkok! De komende 14 uur zullen we ons moeten vermaken in een 2-persoonscabine. Gelukkig kunnen we lekker slapen in de trein en killen we daarmee alvast wat uurtjes. Blijven er ca. 6 uurtjes over waarin je we onszelf moeten vermaken. Dat gaat lukken!!!

Terwijl wij nog druk bezig zijn om ons tijdelijke verblijf in te richten, wordt er geklopt op de deur van de cabine. Er staat een Thaise man die ons 2 bekers jus d'orange geeft. "Geweldig!" zeggen we tegen elkaar terwijl we de rietjes door de folie heen prikken en de man vertrekt weer. Circa 10 minuten later komt de man terug om de drankjes af te rekenen.. "Eh shit... Daar hadden we niet echt op gerekend." horen we onszelf hardop zeggen. De mega-zoete sinaasappelsiroop, waar bij iedere slok weer een stukje gebit af steft blijkt ongeveer net zo duur te zijn als een doorsnee maaltijd in Chiang Mai. Die fout maken we niet nog een keer!

Een half uur naar het jus d'orange-debakel (beetje dramatiseren natuurlijk) klopt een vrouw aan die ons de menu-kaarten aan reikt voor het diner. We checken de menu's en komen redelijk snel tot onze keuze. We geven de bestelling door en om 18:00 krijgen we onze maaltijd. Om ons toch bezig te houden tijdens de treinreis vermeldt de dame niet bij de maaltijden welke voor wie is, dus een ware proeverij ontpopt zich. Nadat we onze maaltijden onderling verdeeld hebben gaan we aan de slag. Jeetje, we hadden "no spicy" gezegd en nog steeds vinden de vlammen hun uitweg via zo'n beetje alle holtes in ons lichaam... Tot zover de maaltijd.

Het avondvermaak... We moeten van onze magazines af, want dat weegt nogal in de handbagage. Lekker lezen dus, totdat Jes droogjes opmerkt dat we met z'n drietjes in de cabine zitten. Een kleine kakkerlak komt onder de deur doorgekropen en verstopt zich lekker onder onze bank. Eh... Bah... Gatver... Ik heb er he-le-maal- niks mee! Jes maakt zich niet zo druk en gaat lekker verder. Mij bekruipt een onbehagenlijk gevoel, in de wetenschap dat ik de komende nacht ook door breng met een kakkerlak in een cabine van 2 bij 1,5 meter.

21:00 laten we de bedden alvast uitklappen. De rugleuning van de bank kantelen we omhoog en vergrendelen we. Voila, twee bedden klaar voor gebruik! Aangezien ik meer moeite met onze onvrijwillig gekozen huisdier heb besluiten we unaniem dat ik het bovenste bed in gebruik neem. Samen op het onderste bed zitten is vrij lastig, want alles is gemaakt op de lichaamslengte van de Thai. We besluiten dus maar beiden op ons eigen bed te gaan liggen en lekker magazines te lezen. Om 22:00 vinden we het wel genoeg geweest en gaan we nog een uurtje muziek luisteren, om vervolgens de dag erna wakker te worden in Bangkok.

Dus... Lig je heerlijk te luisteren naar je muziek, liggend op je rug met je armen achter je hoofd, beetje soezend. Af en toe doe je eens 1 oog open om te checken op alles nog goed is. Maar eh... Wat is dat? Nee toch... Shit! Mijn gezicht bevind zich ca. 30cm van een roostertje waar kakkerlakken zich o.a. toegang door verschaffen en ik zie er zojuist eentje uit kruipen. Ik kruip extra diep in mijn slaapzak en wikkel hem strak dicht rondom mijn nek. No cochroach-party in my sleepingbag tonight!

Ochtend! Ik heb best goed geslapen, Jes heeft wat minder geslapen. We worden door de hoofdconducteur erop gewezen dat we bijna bij Bangkok zijn dus we gaan aan de slag om de cabine weer terug te brengen naar de oorspronkelijke staat. Dan nog even wachten en we rollen het station van Bangkok binnen. Snel naar de borden in de stationshal om te kijken hoe laat onze volgende trein vertrekt naar Kanchanaburi, waar we naar de brug over de river Kwai kunnen kijken. Eh... Trein is al vertrokken en we worden gegidst naar een bureau dat busreizen verzorgd naar Kanchanaburi. Op dat moment is het 7:30 en om 9:00 vertrekt het busje. Klinkt op zich goed, maar we besluiten er nog even over te denken. Eerst ontbijt en een sanitaire pitstop voor Jes. De toiletten op het station waren geen succes, dus we gingen onze heil zoeken in het centrum van Bangkok.

Nadat we ons tussen de opdringerige taxi- en tuktuk-chauffeurs, die zich voor het station hadden verzameld, gewurmd hadden besloten we op eigen houtje op zoek te gaan naar een English Breakfast, met toilet. Dat kan toch niet zo lastig zijn? We besluiten een kant op te lopen en... we lopen... we lopen... steken een drukke straat over, slaan rechts af... en we lopen... Niets! Nergens een eettentje...
Plots stopt er een taxi-chauffeur en wij geven aan dat we op zoek zijn naar een English breakfast. "Okay, I'll take you there!" Hij laadt nog even onze spullen in de kofferbak, zet de taxi-meter aan en we gaan op pad. We rijden... we rijden... we rijden... en we rijden... Tot de taxi-chauffeur stopt naast een tuk-tuk, zijn raam open draait en vraagt aan de tuk-tuk chauffeur of hij aan ons wil vragen wat we eigenlijk precies willen? Met stomheid geslagen vertellen we dat we ergens willen ontbijten. De tuk-tuk kijkt wat verbaasd, geeft de taxi-chauffeur nog wat aanwijzingen en we gaan er weer vandoor. Uiteindelijk weet de taxi-chauffeur nog steeds niet waar hij heen moet, waarbij de toilet voor Jes steeds noodzakelijker wordt. We passeren een mc Donald's en een Starbucks (die beiden geopend zijn) en gebieden de chauffeur om daar te stoppen. "No, it's closed, it's closed." en meneer rijdt lekker verder. Uiteindelijk zijn we het zat en zeggen de chauffeur ons naar het vliegveld te brengen. Daar zijn gegarandeerd toiletten, eten en over de locatie kunnen geen misverstanden ontstaan. "500 baht." zegt onze lieftallige chauffeur en zet z'n taxi-meter vervolgens uit. We hebben geen keuze, dus we accepteren het. Op het vliegveld gaan we eindelijk ontbijten en hebben we eindelijk sanitaire voorzieningen. Zuur van deze ervaring in Bangkok besluiten we om Kanchanaburi over te slaan en direct een vlucht te boeken naar de volgende bestemming op de lijst: Surat Thani.

Vliegtickets geboekt, onze vlucht vertrekt over 7 uur. We moeten ons dus nog even vermaken op het vliegveld. Snel even met de wifi op de luchthaven een boomhut geboekt als hotel (stond op de bucketlist!!!) en de transfer op de luchthaven regelen door daar even heen te bellen. 3000 baht (70 euro) voor een retourtje boomhut vanaf het vliegveld in Surat Thani... "Zo veel?" vragen we ons af en uiteraard vraag ik dat ook aan de hoteleigenaar aan de andere kant van de lijn. De reden is dat er geen bussen rijden op dat tijdstip en omdat het 150km van het vliegveld af ligt. Dan is het niet anders en we wachten tot we gaan vliegen naar Surat Thani. Dit keer gaan we niet met Bangkok Airways, maar met Thai Airways.

Bij aankomst blijkt het vliegveld nog kleiner dan Rotterdam Airport te zijn en bij de aankomsthal worden we opgewacht door de eigenaar van het hotel die ons enthousiast ontvangt en vervoert naar onze boomhut!