Elephant Nature Park

27-05-2014
Vandaag is het zover! Nr. 1 van onze bucketlist kunnen we aan het eind van deze dag afstrepen. Onze activiteit: Elephant Nature Park. Olifanten die bevrijd zijn van een leven vol werken en mishandeling kunnen hier weer lekker olifant zijn. Voordat we naar Thailand vertrokken hebben we informatie opgezocht over het leven van olifanten in Thailand. We wilden graag op de rug van een olifant door een regenwoud touren, maar we kwamen al snel tot de conclusie dat olifanten fysiek vrij zwak zijn qua rugbelasting. So... Elephant Nature Park it is! Ons hotel ligt te ver uit het centrum om gebruik te maken van de gratis shuttle-service naar het park (goh...) dus ons is verzocht om 's ochtends om 8.00 klaar te staan bij het kantoor van de Elephant Nature Park.

Het is dus een vroegertje als de wekker af gaat en we knappen ons snel op. Het is te vroeg om te ontbijten bij het hotel, maar het hotel heeft voor ons een ontbijtje verzorgd die we mee kunnen nemen. Een taxi brengt ons naar het centrum van Chiang Mai, waar het kantoor van Elephant Nature Park zit. Hier aangekomen blijken we nog wat tijd te hebben om nieuwe anti-insectenspray te kopen dus daar maken we dankbaar gebruik van. Hierna worden we opgepikt door de mini-van en gaan we op pad naar the Elephant Nature Park.

In de mini-van krijgen we een film te zien over de grondlegger van de Elephant Nature Park. Haar naam is Lek (wat 'klein' betekent in Thais) en zij is een dochter van een shamaan van een bergstam. Zij is opgegroeid, zoals bij velen bergstammen, met olifanten. Zij gebruikt haar kennis over deze prachtige dieren om ze te helpen en te bevrijden. We zien hoe olifanten in het centrum van Bangkok gebruikt worden om te bedelen en hierbij stress-signalen afgeven. Olifanten die blind raken door de velen foto's die van hen gemaakt worden, met flits, in de avond/nachturen in steden. Na de film is het nog een goed half uur rijden en uiteindelijk komen we aan bij het Elephant Nature Park. Het wrange is wel dat we onderweg, vlakbij het Elephant Nature Park, een kudde olifanten tegen komen die toeristen vervoerd op hun rug.

We zijn er en hoppen uit de mini-van. Onze eerste gedachte: "Yes, we zijn er!" We lopen allereerst naar ons start- en verzamelpunt. Dat is een tafel, waar we steeds terug komen na een activiteit. Na de uitleg kunnen we ons niet bedwingen en lopen richting een aantal vriendelijke reuzen om te begroeten. Onze tafel grenst namelijk aan het platform waar vanaf de olifanten gevoerd worden. Elke olifant krijgt een mand (formaat wasmand) met fruit per maaltijd. Na een minuut of 10 na de uitleg zijn wij aan de beurt om een olifant te voeren. Hiervoor gelden strikte regels:
- Achter de rode lijn blijven
- De olifant niet voor de gek houden (juist... Zoals de rolo-reclame van vroeger).
- Alleen fruit geven uit de eigen mand van de olifant.

Je zou zeggen dat die laatste regel een beetje vreemd is, maar net zoals mensen hebben olifanten ook duidelijke voorkeuren voor hoe hun voedsel moeten zijn klaargemaakt. De een wil zonder schil, de ander met schil, de een vindt dit fruit lekker, de ander dat fruit weer niet zo etc. Genoeg gekletst, we gaan voeren!
Jes geeft als eerste een flink stuk watermeloen (met schil) aan de olifant en legt dit in de slurf. De olifant brengt dit dankbaar naar zijn mond en eet het volledige stuk in een keer weg. Direct gaat de slurf weer naar ons voor een nieuw stuk. Zo gaan we door tot de mand leeg is. Ge-wel-dig!! Het valt overigens op dat de huid van een olifant stug en hard is, evenals de haren die erop zitten. Hier komt dus het spreekwoord 'een olifantenhuid hebben' vandaan. In die zin klopt het spreekwoord aardig, maar ondanks de dikte van de huid (zo'n 2,5 cm) is de huid zeer gevoelig.

Nog even snel de handen wassen na het voeren en we maken een ommetje, waarna we terecht komen bij de olifanten. Wat machtig om zo dicht bij olifanten in de buurt te zijn. Ook hier gelden weer strikte regels om alles veilig en goed te laten verlopen:
- Niet achter een olifant gaan staan (hij kan schoppen)
- Niet voor een olifant staan (hij kan onbewust slaan met zijn slurf)
- Het babyolifantje niet aanraken, deze wordt door de kudde beschermd.

Elke olifant heeft haar eigen leedverhaal. Veelal komen de olifanten uit een leven waarin ze boomstammen moesten vervoeren. Iets dat nu illegaal is in Thailand, maar vroeger heel gebruikelijk. Om de olifanten zo ver te krijgen dat ze gehoorzamen ondergaan ze een traditioneel proces waarbij ze dagenlang gemarteld worden in een kooi waarin ze niet kunnen bewegen. Hierbij wordt gebruik gemaakt van prikstokken en slagwapens om de olifanten fysiek en mentaal te breken. Na dit proces worden ze uit de kooi gelaten en moeten ze hun meester/berijder (mahoen) aan een touw volgen. Van nature verzet de olifant zich hiertegen en wordt wederom net zo lang gemarteld en uitgehongerd tot ze dit toelaten. Na onze rondgang over het terrein zien we een film waarin dit proces getoond wordt. in een woord: Walgelijk! Als echte dierenliefhebbers breekt dit onze harten, wat ons tegelijkertijd ook aanmoedigt dit park te promoten en olifantrijden bij mensen af te raden. Mooi om wel te benoemen is dat het Lek gelukt is om op een andere wijze gehoorzaamheid af te dwingen bij olifanten: met liefde. In de film zien we hoe zij onderweg is naar een dorpje waar ze zich geen raad weten met een net geboren olifant waarvan de moeder overleden is. Ze besluit om de jonge olifant gratis op te vangen en op te voeden. Ze noemt de olifant 'Hope' en voed de olifant op, op een manier die onbekend is in Thailand. Ze besluit de olifant te belonen voor goed gedrag. Tot haar verbazing werd ze op een ochtend wakker gemaakt door Hope, die met zijn slurf haar op haar schouder en gezicht wreef. Mooi om te zien dat er een alternatief is voor marteling. Helaas houden de Thai vast aan de andere methode, aangezien dit een traditioneel ritueel is, hoe bekrompen kan een mens zijn. Meest aangrijpende verhaal dat we tijdens de rondgang te horen kregen was van de olifant 'Jokia'. Zij werkte eveneens in het vervoeren van boomstammen. Zij raakte zwanger en beviel van haar baby op een berg, waarna de baby direct van de berg af rolde en te pletter viel. Gebroken van verdriet weigerde ze om te werken. Voor straf hebben ze eerst haar ene oog beschoten met een katapult, waardoor ze eenzijdig blind raakte. Toen ze daarna weer weigerde hebben ze haar met een mes in haar andere oog gestoken waardoor ze volledig blind raakte. Hierna is ze afgedankt en terecht gekomen in het Elephant Nature Park. Hier is ze door een oudere olifant opgevangen en die gidst haar door het park. Samen met nog een olfiant, zijn deze 3 dames onafscheidelijk. Zucht... Wat mensen dieren aan kunnen doen.

Enfin, na deze aandoenlijke film gaan we over tot het wasritueel. Wij gaan de olifanten wassen, in de rivier! Dus we hebben onze reguliere kleding verwisseld voor een zwemoutfit en gaan gewapend met een emmer de rivier in. In de rivier worden we al snel door een soort baldadigheid overmand, want er staat een team links en een team rechts van de olifant te smijten met water. Dus de 'wat-als-ik-iets-te-hoog-mik-gedachte' komt al vrij snel bij iedereen omhoog en een soort watergevecht met de olifant als 'muur' ontpopt zich. Waterpret voor ons en verkoeling voor de olifant... Win-win toch?!

Vanuit de rivier drogen we wat op in een soort uitkijkpost waar wij, vooralsnog als enige Nederlanders tot dan toe, kennis maken met een andere Nederlandse 'Joyce'. Zij zit in een andere groep en is, net als wij, verbaasd dat er zo weinig Nederlanders zijn. Ons valt op dat ze vrij veel muggenbulten heeft, ondanks de waarschuwing voor Dengue. Het blijkt dat ze er zojuist een heeft opengekrabt en wij bieden aan haar wond te verschonen en een pleister te plakken, want we hebben een EHBO-set bij ons. Zo is ons eerste contact in Thailand een feit en snel worden telefoonnummers uitgewisseld om later in Chiang Mai af te spreken. Gezellig!

We kunnen nog enkele uren genieten van de vriendelijke reuzen en zoals gezegd hebben ze allemaal hun eigen verhaal. Duidelijk is dat ze allemaal lichamelijk gewond zijn. Een aantal is op een landmijn gestapt en missen een deel van de poot, een ander is heeft de heup gebroken en is hiervoor niet verzorgd en anderen zijn weer blind of deels blind. Het voelt goed om te weten dat onze investering voor deze activiteit weer benut wordt om dit project voort te zetten.

In de mini-van terug naar Chiang Mai ligt iedereen te slapen. Wij zijn ook doodop! Wat een geweldige ervaring was dit! We laten ons afzetten in Chiang Mai en gaan wat eten bij een tentje waar we al eerder gegeten hebben 'the Red Lion'. Na het eten hebben we met Joyce afgesproken en samen praten we met een wijntje en een biertje na over de ervaring met deze prachtdieren. Een of twee drankjes verder gaan struinen we de Night Market af met z'n 3en. Jes blijkt zich al flink bekwaamd te hebben in het onderhandelen, dus we geven onze wensen door aan Jes en zij onderhandeld net zo lang tot we een goede prijs hebben voor de spullen die we zien. Om 21.00 worden we opgepikt door onze taxi-chauffeur die ons terug brengt naar Narritaya. Om 22.00 moet iedereen weer binnen zijn vanwege de avondklok.

De Elephant Nature Park zit er op en we gaan moe maar voldaan slapen. Morgen gaan we verhuizen naar een ander hotel, dichterbij het centrum.